Bir Aralık günü vuku bulmuş şiirdeki ifademle dünya denen bir maceraya gözlerimin açılışı.

Ve bülbülün altın kafesinde vatanım diye feryadı misal, her daim vatanım diye zikredeceğim Trabzon topraklarında yoğrulmuş hamurumuz.

Çocukluk yılları, ilkokul ve ardından bana göre sırlı manalar ihtiva eden ancak manalarını yıllar sonra idrak edebileceğim, eğitim öğretim hayatım

Ömrümüze düşen nice şehirler…

Sanki Ahmet Hamdi’nin Beş Şehrini yaşamaya yeminli gibi ömrüme durak olan köşe başlarım, ERZURUM-KONYA ve manası maddesinden de güzel, koca şehir İSTANBUL…

Velhasıl, bunca yıldan çıkardığım nice dersler ve günahlarıma ettiğim nice tövbelerle, dahası çevremdeki birçok kişiden duyduğum ifadeyle ve aynı merakla "Senin filminin sonunu çok merak ediyorum’’ tefekkürü eşliğinde hayat serüvenimiz devam ediyor.

Ve dilimde hep aynı ifade, hep aynı dua:
"Yiğit son nefeste belli olur"
"Mevla sonumuzu hayr eylesin"

Kalın Aşk ile ve Dua ile…